Çevrimdışı

Hayat, dur durak bilmez,*
Koşturarak gider.
Ve bıçağın ucuyla yontar,
Kemiklerimiz sızlasa da.
Yenilenir, değişir.
Bazen baharda açan bir çiçek gibi*
Duru sade ve huzurlu…*
Bazen kışın bacalardan çıkan duman gibi*
Keskin, kasvetli ve siyah…
Ağacın karmaşık dalları arasındaki*
Kendini gizleyen cırcır böcekleri kadar,
Gizlenmiş, bir o kadar da*
Ben buradayım diye bağıran,
Dibine kadar gelsek de fark edemediğimiz,
Ve her şey son bulunca farkına vardığımız,
Bazen de farkında olup hissettirmediğimiz*
Bir yaşamın ortasındayız.
Gün geçtikçe artıyor hüzün ve sevincimiz,
Hazmetmek, sabretmek güçleşiyor.*
Gözlerden akan mutluluk ve hüzün yaşları,
Sel olup serpiliyor yavaş yavaş yangınlara.
Şimdi yüreğim ne diyor?
Duygularımı koyacak mıyım*
Hayatın hileli terazisine,
Yoksa hesapsız kitapsız dönecek miyim
Başladığım yere?

Ervanur BAYRAM