Yıkıla Yıkıla – İbrahim SADRİ
Sen nasıl seviyorsun beni*
Sahillerde, sinema kapılarında, yağmurda,*
Gözlerinde, zeytinde, ellerinde, pamuk tarlalarında,*
Gülüşünde, oynak şarkılarda*
Yıka yıka seviyorsun beni*
Ben, yıkıla yıkıla*
Yorgun kalabalığımda düşüncemin
Umudumun çıkmaz sokaklarında
Sana bağlanmanın, saçlarına dokunmanın asiliğinde
Çaresizliğinde hasretinde kaybolmanın
Böyle seviyorum seni böyle
Kalbimden kan aka aka
Böyle yıkıla yıkıla
Yanlızlığımın kuşlarında uçarı,
Fikrimin zindanında mahpus
Doğum günümün, ölüm ilanındasın
Müebbet giymiş bir aşk bu*
İnfazı yanmış, iyi hali kalmamış
Son umut sehpasız gönlünün dar ağacında
Böyle seviyorum seni böyle
Böyle yıkıla yıkıla
Bütün sevaplarımı, giderken yanında götüren günahımsın
Sen nasıl Leylasın böyle hep yıka yıka
Ben yıkıla yıkıla
Hoşçakal deyince, akşamı indiren pencerelerime,
Dağlarımın yanlız kurtlarını küstüren çekip gidince,
Katar katar gönül turnalarımı ürküten gülünce,
Kuraklığımda umut tarlalarımın*
Bir orman büyüyor sen gelince
Kıyametim oluyor nefesin nefesime deyince
Bir şey yürüyor içimin asi nehrinden kızıl denizine
Seni böyle sevince
Böyle sen yaka yaka*
Ben yıkıla yıkıla
Artık sadece yarısı yırtık bir fotoğrafta sebebime delilsin
Sen anlamaya anlamaya*
Ben yıkıla yıkıla
Yanlızlığımın kuşlarında uçarı,
Fikrimin zindanında mahpus
Doğum günümün, ölüm ilanındasın
Bütün sevaplarımı, giderken yanında götüren günahımsın
Sen nasıl Leylasın böyle hep yıka yıka
Ben yıkıla yıkıla
İbrahim SADRİ |