| Yalnızlık Kımıldar – İbrahim SADRİ
Yolculuk yap en iyisi bu…*
Unutmak için*
Aydınlığı kapat yola çık siyaha doğru*
Uzun çayırların beş çaylarının bi anlamı yok*
Bizim gibiler için…*
Kımıldadı içinde değil mi?*
Ustura gibi keskin ağzı yalnızlığın…*
Kımıldar*
Her gün ahın tenhasında pişman bir mola vereceksin*
Yavaşça eğil eğ kendine doğru başını*
Hiç bir ceza yalnızlık kadar kırıcı değil*
Yetişemedin işte…*
Ardından ağladığın bütün Veysel Karanilerde elde delilsin*
Sahi kimsin neyin nesisin ki konuşuyorum seni*
Korkma ayrılığın cebinde bıraktım ben sesimi*
Yolculuk yap şaşkın biri ol ayrıl kalabalıktan*
Onlar çoklar çünkü ama bak bütün büyük kitaplar*
Övgüyle bahsediyorlar azınlıktan*
Şükret ki buda senin payın*
Peygamberin beslendiği yalnızlıktan*
Bahar dallarını bıraktı ebabiller sicinlerini*
Tırtıl ömrünü verdi bir yaprağa gün döndü güz indi*
Bütün denizlerin kurudu içinde değil mi, ağzın dilin gibi*
İsanın son akşamında dur gitme diyemedi mi kalbindeki havar*
Susunca seni susuyorum*
Konuşunca edep ölüyor kelimelerimde*
Sana bakınca yeşeriyor ihtiyar yanlarım*
Şaşırıyorum sen bişey söyleyince*
Solumda sağımda her hesabı yazan iki güzel katip ağlıyor*
Ve ıslanıyor defter yapraklarım*
Böylece bazıları okunmaz oluyor günahlarımın*
Korktun değil mi mahcup olmaktan*
Korkak insan dökülünce ortaya pişmanlıklarından*
Hadi hoşçakal biraz uyu yum gözlerini*
Hesapların açılması için daha vakit var*
Kımıldadı içinde değil ustura gibi keskin ağzı yalnızlığın*
Kımıldar… Kımıldar
İbrahim SADRİ
|