Biliyorum Susacaksın – Emin SELVİ
Biliyorum yine susacaksın…*
onca düğümlenmiş söze,*
ve onca fasi/küllenmiş*
sayfa dolusu kelama rağmen…*
yine mahzenine çekileceksin*
gecenin bu vaktinde,*
içim içim dökülen*
sicim sicim pınarlanmış göze rağmen
yine sözcükler tıkanacak,*
söz, sessizliğe bürünecek*
sessizlik bir nokta boyu,*
bir haykırışın mebdei olacak*
gecenin sessizliğiyle bütünleşen*
bir nida çınlayacak bedende*
bir bende yankılanan bir de sende…
kelamın tükendiği yerde,*
konuşacak kalemin;*
gecenin bittiği yerde başlayacak*
ölü saatleri, dirilten demlerin*
vuslatların en demli saatlerinde*
firakın en ağırını hissederken*
bir nurlu sabah muştusuyla*
gece soluklanacak an be an…
sukuta bürünen duruşunla*
sesleneceksin bana ta uzaklardan,*
acabalarla geçecek her dem*
yıkık dökük hayallerle,*
tahayyülün son katresinde*
buluşacak gecenin son damlası*
solukları pay ettiren*
o anlık buluşmalarda*
hissedeceksin*
senli benli o nefes alışları,*
bir ben geçecek senden,*
bir de sen geçeceksin,*
sessizce ve derince*
sensiz bu be(de) nden…
Emin SELVİ |