Keşke hiç başlamadı desem, kısa ama mutlu geçen günlere ayıp edeceğim, iyiki yaşandı desem, bu yaşanmışlığın sonucu olan ayrılığa nasıl bir kılıf giydireceğim? öyle bir hala getiriyorsun ki beni, içimde varlığın bile sığmayacağı bir yokluk bırakıyorsun...

"Yalnızlığa kadar Yolun var"
Kime canım dediysem canımı çıkardı ..

Şimdi başı; kendi omzuma yaslayıp gidiyorsam, yenildiğimden değil yanıldığımdandır...

Senin yalan ve ihanete ödediğin bedelin daha ağırını dürüstlüğüme ödüyorum..

Bilseydim ayrılığa yazgılanmış bir sevgiye açar mıydım yüreğimi...

Hafızamdan silmek istediğim görüntüler var, Sözler var duymamış olmayı dilediğim ama duyduğum.. kiminin gözüne sokmak istediğim gerçekler var ama bende saklı hala. ipince ipin üzerinde yürüyorum ben. ve biliyorum ki düşersem yanarım, herşeye rağmen isyan etmedim hiçbir şeye hiçbir zaman. gülüyorum hayatımda yer vermediğim kişilere..fragmanımla idare edip devamını rüyasında bile göremeyenlere. iyi seyirler diliyorum hayatımı uzaktan izleyenlere...

Bir yürek ancak bir yürekle takasa edlir.. Yüreğini almadığım kimseye vermem yüreğimi...

Göz gördüğünü sevmez, sevdiğini görür..

Güveneceğim tek bir insan olsa, tüm dünyayı karşıma alabilirdim...

Bunca vefasızlıktan sonra, bazılarının ederi kalmadı gönlümde kaça deseler hiçe sayarım...

Keşke tanımasaydım seni demiyorum.. Keşke tanıdığım gibi kalsaydın...

Rabbim.! Göğsümü daraltan herşeyden kalbimi temizle...

Canözüm, İki gözüm saatler, günler, aylar, yıllar geçiyor gönül ektiğini biçiyor ne bir selam nede ismin geçiyor bu kadar mı vefasızdın...

"Bu sefer kesin kararlıyım" şeklinde aldığım kararları ertesi gün unutmakta adeta bir dünya markasıyım...


Ne kimseye başımı eğdim, nede bir başkasına haksızlık ettim.. Ben sadece insanlara fazla güvendim ve hep bu yüzden kaybettim....


Bu saatten sonra adımı, avucuna yaz, aklına geldikçe yalarsın...!

Sabah aydınlığıma koca bir "İyi akşamlar" bırakıp gitmene rağmen Merhaba...



Şimdi yorgun yüreğim bunca çabaya rağmen o mutluluk gülüşünü yüzünde göremediğim için yorgun. Cesaretsizliğinle, Umursamazlığınla, Aşka burun kıvırmanla yorgun. bu yüzden daha fazla kaldıramayacak seni. Daha yaşamayacak bu umutsuz aşkı .. yüreğim seni bu aşkın en zayıf halkası seçti. Güle Güle...


Ne ben gururumu çigneyebildim nede sen "pişmanım" diyebildin. Yüreginin kapılarını ardına kadar açsan ne çıkar; senin arka bahçeni biliyorum ben...

Sayılı gündür çabuk geçer.....
Dönüş yolunu kat etmek daha zordur gitmekten...


Bir elvedayla gittin sevgili oysaki ne hallerimiz vardı seninle ama hayaldi işte ..! sen gittin bense çaresizce baktım arkandan... bari bi sebep söyleseydin sevdiğim söyleseydin de bende en azından gidişine bi anlam verebilseydim.... Öylece bakakaldım işte ama aynıyım bıraktığın gibi ben sözümü tutuyorum sen gibi bi başkasına gitmedim...! gelme gayri istemem.. kokunu helal et sevdiğim... aşkı zehir ettin bana...

Şimdi öylesine suskunum ki ne duyulmak istiyorum nede duymak istiyorum kimseyi şimdi öylesine sensizim ki ne susarak nede konuşarak anlatamıyorum kendimi şimdi öylesine kimsesizim ki doya doya ve tadını çıkartarak yaşıyorum kimsesizliği şimdi hayatı öyle yaşamak istiyorum ki... takmadan hiç kimseyi yani öyle bir yaşamak istiyorum ki şimdi hiç yaşamadığım gibi, tamda yaşamak istediği gibi...


Beraber yürüdüğümüz yollarda şimdi aşktan kaçıyorum. Gözümden akan yaşlar bana değil aşka ait. Keşke aşk bizden önce ölmeseydi.


"Herkes böyleydi aslında, herkes içindeki kötülüğün yasını paylaşacak birisini bulmuştu...İşte o zaman anladım ki herkes farkında kendisinin; herkes farkında yasını tutacak kimse olmayınca, kimsesiz olduğunun... Herkes farkındaydı aslında, herkesten daha çok kimsesiz olduğunun...Biliyor musun sevgili, insan bunu anlayınca, herkesin herkesten daha kimsesiz olduğunu anlayınca kimseye öfke duyamıyor. Kederiyle kalakalıyor orada, öylece...


Yalnızlığı bilmekle aynı şey değildir yalnız kalmak. Gerçek yalnız, paylaşacak kimsesi olmayan değil, paylaşmak isteyebileceği kimsesi olmayandır. Ve gerçek yalnız, yalnız kalmaz; kendini yalnızlığa mahkûm eder.