Çevrimdışı

gökyüzünü bir avuç
okyanusu bir yudum sanan
ufacık bir çocuğun
mavi gözlerindeki tebessüm gibiydi aşkımız.
kimi zaman bir kır çiçeği kadar mazlum
kimi zaman bir küfür gibi ayıp
ağızlarda.
ama söylediklerimiz
yıllar yılı darağacı kâbusuyla yaşamış
bir idam mahkûmunun
son sözleri kadar
doğru
duşta bir güneş gibi çıplaktı
zaferden bir tapınaktı
kutsallaşmış…

eğer biz böylesine seviyorsak birbirimizi
ve birbirimiz için
yavrusunun cesedine tebessümle bakan
bir anne kadar
ölmeye hazırsak
ne yapsalar bitiremezler bu aşkı
ve ne yapsak…

İrfan ÖZTÜRK