Çevrimdışı

Sordu şair; özlemek neden yorar bu kadar?
Bıraktım elimdeki bütün işi, bütün yollarımı düşündüm, yürüdüğüm ve koştuğum... Hepsi sana çıksın istedim. Yollarımı şekiller verdim, şekil verememişken kalbime!
Soluma yatsan da kalsan öylece, sonra da rüyama gelsen, uyusak saatlerce, günlerce...
Seninle saatlerce susarak kalabilirdim dediğinde, susup saatlerce dinleseydim sessizliğini, neler söylediğini, izleseydim bir şahika edasındaki gözyaşlarını, dalsaydım, dip balığı olarak kalsaydım akvaryumunda, doğanda...
Kalbim rutubetli, hasta ediyorum artık giren herkesi! İnançsızım artık yarınlarıma, mevsimlerim diye birşey yok ki nasıl olsun ben hep sonbaharı yaşarken!
Yaşananları nasıl yok sayabilirim ki, nasıl üstünü örtebilirim, hangi güç, hangi el, hangi beden engel olacak ki, şaşar mıyım ben de tarihe gömülen şaiir gibi?
Zamansızım, sana kızıyorum. Neden çıkmadın takvimlerime zamanında, neden kitaplarını dökmedin önüme, neden bakamadım o en derin gözlerine, neden zamansızım neden?
Zamansızım, sensiz uzak kaldım bütün akreplerden, yelkovanlardan, dilimlerden...