Çevremde bana yaklaşmak isteyen insanlara elektrik almadığımda, gururlarıyla oynamadan reddediyorum o duygularını ve kendilerini, belki gerçekten içten ve samimi şekilde bir ilişki yaşamak istiyorlar benimle ama ben yapım gereği içimden gerçekten bir şey hissetmediğimden fırsat vermiyorum fazla yaklaşmalarına. Gerçekten birisinin beni hak edebileceğini düşünürsem şayet, o kalbinin masumluğunu ve kişiliğini birebir benliğiyle konuşmalarıyla ifade ederse işte o zaman kalbime alırım.
Sırf ilişki durumu mode on olarak değil de, kalben bir şeyler hissederek insanlarla bir birliktelik kurmak daha mantıklı bir durum, çünkü herkesin kendi benliğinde taşımış olduğu bir değer yargısı vardır, kimsenin bir kimsenin o değer yargılarıyla oynamaması gerekiyor. En azından bunun bilincinde olarak insanlara bu yolda tepkimelerle karşı tarafın atacağı adımları dizginliyorum.
Evet içime fazlasıyla kapanık bir insanım, insanların maşallah'ın insanların yakışıklısın, boylu poslusun cümlelerini artık hep duyar oldum, nitekim kalbinden gerçekten geçen duygulardır bunlar, belki de; elde etmek için ilk adımlar.. Yok hayır kimseden bir ihanet ya da ağır bir darbe yemedim...
Özür dilerim o değer verip dünyama girmek isteyen insanlar, duygularınızla oynamamak ve yüzümde maskelerle gelip sizden yararlanmak istemediğim için, tepkilerimin dışa vurumudur bu. Hayırlısı karşıma çıkana kadar ve dürüst olduğuna inandığım bir insan karşıma çıkana kadar yalnızlığımla ben hep var olacağız..
Bu benliğimdeki karakter hikâyemi de buraya itiraf olarak yazayım..
