Çevrimdışı

İnanna Sümer medeniyetinde bereket ve aşk tanrıçasıydı.

Sümerler'den sonra ortaya çıkan Sami kökenli Babil uygarlığında "İştar" adını aldı.

İştar ismi bizde şimdi "Temmuz" olarak várolan çoban tanrı "Dumuzi" ile evlendi bu evlilik didişmelerle geçti ve Dumuzi yeraltına sürgüne gitmek zorunda kaldı.

Ama yılda bir defa yeryüzüne çıkarak karısı İştar ile ilişkiye girecek ve yeraltından yerüstüne "yükseldiği" inancı sonraki binyılların dinlerinde de etkili olacaktı.

İşte İnanna ile İştar'da şekillenen bereket tanrıçası kavramı ileriki asırlarda medeniyetler ve kıt'alar arası bir yolculuğa başladı. İştar eski Mısır'da "Osiris" Fenikeliler'de "Adonis" Roma döneminin Anadolusu'nda "Attis" ve Hristiyanlık öncesinin pagan Avrupa'sında "Ostara" oldu.

Pagan dönemi Avrupalıları'nın tanrıçaya hürmeten her sene bahar ve bereket şenliği olarak kutladıkları Ostara bayramı Hristiyanlık sonrasında "Ester" halini aldı.

"Ester" yani Hazreti İsa'nın göğe yükselmesinin kutlandığı "paskalya"... Paskalya hálen Hristiyan dünyasının en önemli dini bayramıdır ve göğe yükselme düşüncesinin temelinde İştar'ın kocası Dumuzi'nin yeraltından yeryüzüne yükselme motifi yatmaktadır.

Miláttan önce 2500'lerde astronomiye olan merakın artmasıyla yeryüzü tanrıları ve tabiat güçleri göklerde de yeralmaya başladılar ve tanrılarla gök cisimleri arasında sembolik ilişkiler kuruldu.

İnanna bu ilişkilendirme döneminde Venüs yıldızı oldu ve Venüs aşk sembolü haline geldi.