Kalsan mumlar yakar,
şaraplar içer, susarak konuşurduk.
Gittin,
başkasına şarkı, bana şiir oldun.
Gittiğin yere mutluluğumu vücudunla beraber götürdün.
Bana sensizliğin yalnızımsı tadı kaldı.
Aşklıktan ölüyorum şimdi.
Ama bilirsin;
İşçi ekmeğini taştan çıkarır,
Ben de seni sevmeye çalışan bir işçiyim.
Elbet ekmeğimi kalbinden çıkarırım.
Ve bilirsin;
Şairler ölmez,
Onlar hep ağır yaralıdır.
Kolay değil, sen de bir şairi sevdin.
Adressiz mektup gibi dolaşırım halk arasında.
Ve gün olur bir şiir olur çıkarım karşına.
Sana yazdıklarımı sen okumasan bile,
Elbet çocuğun okur sevdiğine...
__________________