| Sensizliğin Hikayesi
Transparan bir mutluluk
Hayal olan bir umutla dolu
Gözlerin matlaşmış artık
Görmüyorsun beni
Esti rüzgar aldı seni benden
Hiç kuşkusuz kaybettim benliğimi
Bomboş bir hayatım var
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum
Silip atmak isterdim herşeyi
Seni,beni,aşkı,sevgiyi
Elimden gelse öldürürdüm kendimi
Aşk bu kadar acımasız olmaz derdim
Başıma gelince anladım
Eziyetten başka bir şey değilmiş
Aşıklar sofrasına oturdum oturmasına
Yediğim lokmalar boğazımda kaldı
Ne sen varsın ne başkası
Yalnızlığında boğulan biriyim ben
Hüzün dolu gecelerim
Sensizliğin ızdırabıyla dolu kadehler
İçiyorum,içiyorum geçiyorum kendimden
Kadehler boş,ben boş,hayat boş
Herşey inan bomboş...
|