Bugün pazar
yağmurların çiselemesinden anlamalıydık
gidişlerin hazırlandığını
ve yüreklerin acı bir senfoniyle bölüneceğini
meğer gökyüzündeki maviliğin kaybolması bu yüzdenmiş
anlamadık.
Kara bulutlar çökünce üstümüze
ağırlığından yıkıldı sevdalar birer birer
ve zor bir hayatın içinde büyüttüğümüz umutlar
yağan yağmurlarda boynunu büktü yeniden
Bu defa
hiç geri gelmeyecek gibi kayboldu güneşin ışığı
sarıya hasret kaldı seven yürekler
sonra kestik tüm renklerden umutları
bir tek siyahları bastık bağrımıza
ayrılığın gölgesine sığınmayı kendimize mecbur kıldık
Ne kadar üzgün bakıyor ağaçlardaki tomurcuklar
ve kuşlar çaresizce serenatlarından mahkum kaldılar
sessizliğe büründü her yer
matem havasındaki rüzgarlara bıraktık kendimizi
ve kilitledik sevgiliye yeniden yüreğimizi
Oysa
mutluluk çemberinde ne de güzel gülüyordu gözlerimiz
sevinçlerimizin sesinde atıyordu kalplerimiz
ve kahkahalarda kıskanıyordu tüm sevenler
bu ansız vedanın sebebi neydi
bunu hiç bilemedik
Ya zamansız çok sevildi giden
ya ömürsüz sevmekten korktu yürek
ama bilinen bir tek şey var ki
güneşin altında gölgesiz kaldık
mutluluklar hep yarım bırakıldılar...