Çevrimdışı

Yaşarken ölmek tüm bedene ait bir kavram değildir. Yaşarken; duygularınız, vicdanınız, insanlığınız, insaniyetiniz, iyi duygularınız, saflığınız, masumiyetiniz, kimi zaman adamlığınız, kimi zaman kadınlığınız, hakkınız, inançlarınız, değer yargılarınız ... Kısacası sizi siz yapan herşeyi cinayete kurban verebilirsiniz. Veyahut, teker teker farklı katillerin elinde katledilebilir tüm benliğiniz yada senliğiniz. Bu yepyeni umutlarla yepyeni duyguları doğuramayacağınız anlamına gelmez ama belli dönem bitlisel hayatta yaşarsınız. Tatsız, kokusuz, hissiz ve bomboş şekilde. Sonra güneş açar, bir kelebek kanat çırpar, ağacın yaprağından seken güneş ışığı gözünüze çarpar, küçük bir çocuk gülücük atar, hafif bir rüzgar çıkar ve dirilirsiniz. Yepyeni bir insan hatta belki daha iyi. Yeni bakış açıları, yeni hevesler, umutlar, yeni bir aşk, belkide kıymet bilme. Ve öldüğü yerden diriliverir tüm duygularınız.