Çevrimdışı

Doğum Sancısı

İçime doğuruyorum hep kendimi,
Kendi acılarımın anası oluyorum, en erkek halimle
Ve herkes beceremez, kendi göbeğimi kesiyorum,
Kör çakmak taşları bulanıyor yüzüme...

Gittiğim her kentte kalasım geliyor.
Her yer beni kovuyor, kendi rahminden.
Yolların kutsadığı bir ***im ben,
Kendi soyundan arınık,
Pembe kaftanlı cellatların kılıçlarında.

Nebi Aydın