Vaktiyle bir derviş,bir Ramazan akşama iftara davetliydi. Derviş, yatsıya yakın evine döndü ve karısından mümkünse kendisi için sofra hazırlamasını istedi. Karısı:
- Sen davette değil miydin? Ne yemeği?
- Sorma! Çok yersem arkamdan "Halis derviş değilmiş" diye konuşmalarından korktuğum için pek birşey yiyemedim.
- Tamam. Sen şu akşam namazını kıl da ben o arada sofrayı hazırlayayım.
- Ama, ben akşam namazını orada kılmıştım.
- Sen arkamdan kötü konuşurlar diye pek yemek yiyemediğine göre, arkamdan iyi konuşsunlar diye namazı da uzatmışsındır. Hadi, akşam namazını bir daha kılıver de o arada sofrayı hazır edeyim.
Riayet edilir ki, hanımının bu ikazından sonra dervişin aklı başına gelmiş ve riya derdinden kurtulup halis bir derviş olmuş.
Beklentisi olmayanın hayalkrıklığı olmaz. Aşkın kapısına varmayanın yarası asla olmaz.
Kaynak: Aşkn Gözyaşları Hz. Mevlana - Sinan Yağmur (237. sayfa)