| Gülüş-ler-in.
Gülüşlerin, doğanın öteki yanına açılan kapı.
Hiç bilmediğim bir denklemin cevabı.
Yaşamın kıyısında koşan azrail'in son çalımı gibi.
Bir yandan sımsıkı sarılırken dallara
Öte yandan bir saç teli gibi cılız, düşüşleri oynayan..
En sonunda da ak'a boyanan ve düşen.
Düştüğü yerden kırılan...
Kırıldığı kadar acıya doyan..
Gülüşlerin diyorum.
Kaç cinayet sebebi biliyor musun?
Bilmiyorsun..
Bilsen, utanırdın gülmezdin, gülemezdin.
29 Mart 2015
(!) Yazmış olmak için yazılmış bir yazı. Anlamı yok, hikayesi yok, saçma.
Rüzgar*
|