Çevrimdışı

Gozlerin, edebiyati parcaliyor sevgilim. Bakma oyle, satirlar darma dagin..
diyerek, baslamak istedim.

Gulmek, bazen mutlulugunu gostermek, bazen de soyleyemedigin kufurleri gostermektir. Sanirim, gulmenin en iyi tanimi bu oldu bu gun.
Elbette, hâyrâ yordum ben bunu, aksi ne mumkun..
Simdi kalkip 'yahu aslinda dudaklarindan alevler cikiyordu sen yanlis anladin' diyemezdim, aptallik olurdu ya da bizler, kendimizi kandirmayi cok ama cok seviyoruz. İnsan durduk yere, guler mi? gulup te bu kadar ulu orta guzelligini sergiler mi? bunlar tesaduf degil.
Haliyle uzerime giydim ben o tebesumu, cok ta yakisti be kavun cekirdegim..

Soyle;

Karsi taraf ne derse desin, bizler isimize gelen tarafi alip, cebe koyuyoruz boyle mutlu ediyoruz kendimizi, aptalca..
Ya da caresizlikten..
O kadar kirilgan bir toplum olmusuz ki, bir 'eyvah'a gunlerce kafa yoruyoruz, cok kotu etkileniyoruz ya da buna mecbur birakildik..
Sanirim isin ozeti de bu aslinda, mecbur birakilmak.
Kendinizi neye mecbur hissederseniz, onu yapmak zorunda kaliyorsunuz, iste bu 'zorunluluk' cok kotu bir olay, hic sevmiyorum boyle seyleri.

Velhasil;
Canim, ne guzel guldun sen oyle..
Sonumuz kiyamet olmazsa iyidir.
Aslinda, kopsun kiyamet, goz bebeklerin guldugu an...

Haydi eyvÂllah..