Çevrimdışı

Naber ?

Bu yazının birde ilk bölümü olacak forumda bir yerlerde. Denk gelmiş olabilirsin belki. Ne güzel yazmıştım , beğenerek.

Ne var ki yalandı. Yalan da demeyelim ona aslında şey gibi düşün .. Hani aşikar bir gerçek vardır da sen kendine itiraf edemediğin için yürürlüğe girmez ya, öyle bir şey. Tam anlamıyla gerçeklikten kaçış.

Nasılda yüklemiştim tüm sorumluluklarımı omuzlarına. Ne kadar rahattı. Sanki olmuş her şeyin sorumlusu senmişsin gibi yapmak.

Nasıl mümkün olabilir bu? Her şeyi birlikte yaşa , iyi - kötü. Sonra sonuçtan memnun olmayınca da ihaleyi yık başkasına kaç.. Yakıştı mı bana ? Zaten başımıza ne geldiyse bu " kendimize yakışanı yapalım " kaygısından gelmedi mi ? Al sana mahalle baskısının daniskası işte. Bize yakışmaz deyip ertelediğimiz, iptal ettiğimiz onca hayal sürükleniyor ya peşimizden hala , o yüzden paldır küldür yürüyemiyoruz. Ağır geliyor , geri çekiyor bizi onlar. Geç idrak ediyor insan o anı tekrar yaşayamayacağını. Anların tadının çıkarılması gerektiğini. Hem de o kadar geç ki..

Gözümün içine bakarak konuştuğun anların değerini mesela , fikirlerime kimse benimle aynı gözle bakmayınca anladım. Birlikte gitmek istediğimiz yerlere tesadüfen tek başıma gittiğimde anladım , oraların sen gitmek istedin diye var olduğunu, haricinden anlamsız yerler.

Şimdi akıllarda tek bir soru var sana dair.. İş işten geçti mi ? Cevabı bilmenin sonucu değiştirmeyeceği gerçeği , kılıcı havada kafamı kesmek için beni bekleyen cellat kadar acımasız olsa da muhakkak öğrenilecek . Varsında ondan sonra alsınlar kellemi.

Neyse. Bu zırvaları bi kenara bırakalım da ben sana konuyu özetleyeyim.

Ben , kaptan gitti diye gemi batıyor sanıyordum. Meğer kaptan geminin batıyor olduğunu çoook önceleri fark etmiş olacak ki kendine bir kaçış planı bile hazırlamış. O kadar sessiz gitti ki , kimse anlayamadı . Neden , nasıl , ne zaman gittiğini..

Not: Yazarken içtiğim sigaralar için sponsor aranıyor, teşekkürler.