Çevrimdışı

Herşeyin bir sonu vardı,
gittiğin yollar dışında.
Ve beklemek,
en can alıcı, en can yakıcı
fiildi,
birlikte izlemiş olduğumuz filmleri tek başıma izlerken...
Artık mutlu bitmiyordu hiçbir film,
artık ıska geçmiyordu gözyaşlarım sayfaları.
Mutsuzluk işliyordu benliğime,
çünkü yoktun...
Gözlerimin içinin gülmesini beklemek,
ahmaklık olurdu yokluğunda.
Çalmıştın mutluluğum gibi,
kundaklarından gülücüklerimi.
Beni sensiz,
kelimeleri kifayetsiz bırakmıştın,
ve bakmamıştın arkana,
bir daha...
Ciğerlerime nüfuz ediyordu yokluğun.
Sen ağlayınca ;
gözyaşlarının yanı sıra rimelin akarken,
ben ağlayınca ;
kan revan oluyordu yollar
ve sayfalar..
Söndüremiyordu hiçbir yaş,
giderken yaktığın ateşi.
Gelmeni dileyeceğim geceler, sönük kalıyordu bütün yıldızlar.
Ellerin gibi tutamıyorum hiç bir dileği.
Ki sevgilim ;
ilelebet seviyorum seni
elbet birgün sende çıkar gelirsin diye..
Hiçbir vasıta ulaştıramıyor sana,
geçmiyor hiçbir otobüs gittiğin yollardan,
nispeten şiirlerim dışında.
Aşinayım zaman kavr*****.
Saatten yahut takvimden haberim yok,
yürüyorum sevgilim,
çıplak ayaklarım,
aşk kesikleri yaralarla dolarken,
bilmediğim halde
hangi lanet olası yoldan yürüdüysen,
ben de yürüyorum.
Ve attığım her adımda,
biraz daha bìtap kalıyor,
biraz daha susuyorum, sensizliğe.