Çevrimdışı

en büyük çocukluk travmalarımdan biridir dövmek için kovaladığım abimden yediğim dayak. küçükken abimden bi çok kez dayak yemişliğim var. ama bi sefer öyle bişey yaptı ki nolduğunu şimdi hatırlamıyorum ama hayatımda hiç o kadar kızmamıştım. çok da canım yanmıştı. çok sinirlenmiştim. öyle bir bakmışım ki ben peşinden koşturunca o direk kaçmaya başladı. salondaki masanın etrafında kovalayıp durdum. aramızda 3 yaş var. o zaman ben 6 abim 9 yaşında. onu dövmem teknik olarak mümkün değil. o da korkmuş demek.

neyse bu kovalamaca 3 dakika sürdükden sonra durduk ikimizde. yorulmuşuz baya baya. ikimizinde dili dışarda. o da durmuş bana bakıyor. o kadar kovalamacanın ardından ne olacağını kestiremiyorum. şaşırdım. durmamamız gerekiyordu aslında. durduk ama. ben sadece kovalama kısmına kadar düşünmüştüm olayı. ulan neyse ondan bi dayak yedim ben sonra. tuzağa düşürdü resmen beni herif. bi ara umutlanmıştım. kaçınca döveceğimi falan sanmıştım. en çok da o koydu. bak kaç yaşına geldim öyle bi travma oluştu ki bende kaçsa kovalamıyorum adamı daha.


abi sen misin ?

__________________
Sırf başlayıp bitirebildiğim bir hikayem olsun diye, bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. Yazmanın eziyeti öğretecek bana; Hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.