Çevrimdışı

Bugün de çok fazla uydurmak geldi içimden. Bir menekşenin susuz kalmış yapraklarına bakarken onlarla benzedigimizi düşündüm. Hayal kurmayınca hayatın anlamsız koşturmacasında tüm enerjimi yitiyordum. Hızla geçen saatler, yaklaşan sınavlar, dostların anlattıgı sıkıntılar, tramvayda nefessiz bi şekilde yolculuk etme safahatı, boşluktan kendini daha büyük boşluklara bırakan insanlar, sevgisizce ve bencilce büyümek zorunda kalan çocuklar dahası onların geleceklerini tahayyül etmek..
İnsan menekşeler gibi bırakıyor kendini. Menekşeler de muhabbetle güzelleşir, onlara da biraz gülümse açar çiçegini. İnsan da böyledir. Biraz güneş ışığı, biraz sevgi, gözlerine biraz da parıldayan gözlerle baksan, az biraz da gülümseme ekleyelim.

...

Hayal etmedikçe köreliyoruz, sıradanlaştırıyoruz hayatımızı. İşleyen demir pas tutmaz diye kuruyorum hayalleri. Kurdukça varmak için çırpınıyorum ve kurdukça inanıyorum, gülümsüyorum. Çünkü hayatım sadece hergün yerine getirmek zorunda oldugum rutinlerimden ibaret degil. Menekşeye biraz su, bana biraz düş vakti..

__________________