İçimden çok uzaklara gitmek geliyor Feridun Abi. Bir şarkının notasına sıkışıp kalmış günler. Geceyi belirleyen nedir gözlerimizde? Yukarıda acayip dalga dümenler dönüyor. Artık birbirini kovalayan hayvanları, o ekosistemi ve besin piramidini takip etmiyordum. Yeryüzünün daha karmaşık olduğunu, insanı bitiren duyguların olduğunu ve duygusallık ile birlikte yeterince fazla olduğumuzu anlamıştım. Dünya kasıyor. Yukarısı öyle değil. Her şeyin bir adabı var. Kafamın içinde meteor yığıntısı var. Çok sevimliler. E tabii edebiyat yapmadan da olmuyordu. Bir akşam meteor yağmurları altında yürümek hiç fena fikir değildi. Üşüdüysen söyle Dünyayı ateşe vereyim… En çok ilgimi çeken gezegen Satürn. Söyleyişi çok güzel beh. Bu Plüton’un da hakkını yiyorlar. Garibim oldu cüce gezegen. Yazık oldu o kadar ışık yılına. Ay’a ilk ayak basanı herkes bilir. Tarih her zaman ilkleri yazar. Ya ikincisi? Buzz Aldrin… Bu herifin de hakkını yiyorlar. Yıllarca hep ikinci planda kaldı, böyle. Fazladan oksijen tüpü olan var mı? Daha Satürn’ün halkasına oturup ayaklarımı sallandıracaktım. Ha bir de, biri var Feridun abi, onu diyorum çağırsam, o da gelir mi acaba benimle ?
