Çevrimdışı

"Nasılsın?"
"lyiyim iyiyim. Daha iyi. İyi geldi lan aslında."
Arkama yaslanıp gözlerimi kapadım yine. Kafamdaki çırpıntılı denizi dinledim, büyük dalgalar yoktu ama güçlü bir lodos vardı, yine de iyiydi, daha iyiydi, kafamdaki o durgun,
ölü çölden çok daha iyiydi bu deniz.
"Eee," dedi, "asıl mesele?"
Gözlerimi açtım, burun kökümü ovdum iki parmağımla,
"Asıl mesele, aynı dalga," dedim. "Aynı dalganın son yumruğu."
"Ne dedi?"
"Ne dediği önemli değil ki! Beni üzen, benim düştüğüm, kendimi düşürdüğüm durum. Sözlerimin onu hiç etkilemediğini, hatta düpedüz sıktığını gördüğüm halde konuşmaya devam etmem. Ezilip büzülmem. Onu da aynı duyguya çekmeye çalışmam. Ben insan değil miyim?"
"Abartma lan."
"Öyle değil. Mesele aşk da değil, kırılan gurur da değil. Kendini bu kadar alçaltan biri, kendi kendini bu kadar aşağılayan biri, daha diğerleri buna yeltenmeden bu aşağılamayı kendi kendine yapan biri, üstüne de bundan zevk alan biri, insan olabilir mi? Maskarayım lan ben! Antalya'da da milletin maskarasıydım, kraldım diye anlatıyorum şimdi. İki bira ısmarlayana her türlü maskaralığı yap, kendini sevdirmeye çalış. Gurur mu kaldı bende kırılacak Yalan yalan yalan! Yaşadığım yirmi iki yılın hepsi tek tek yalan! Yazar olmaya geldik buraya, burada da milletin maskarası olacağız. Para lazım bana. Güzel hikayeler yazabilmek için para lazım. Az da olsa düzenli bir para. Sıcak bir oda. Başka iş yapamam ben artık, başka maskaralık yapamam. Gidecek başka yerim yok. Özlediğim hiçbir yer yok. Çocukluğumu özlemiyorum. Doğduğum kenti özlemiyorum. Ben nereyi özleyeceğim be Karabüklü?"

Emrah Serbes - Müptezeller

__________________