IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası - Tekil Mesaj gösterimi

Burce · 31 Ekim 2017, 13:39

Yanyana hiçbir zaman göremediğin ve görmeyeceğin o coşkun sevinçleri hissetmeyeceğin
hayatında en büyük o 2 kahramanı -ne olmuş olursa olsun- dönülen o evde artık birlikte bulamamaya yol açacak durumdur boşanmış aile çocuğu olmak.

sen evdesindir. anne, zaten gelmiştir. lakin, babanın gelmesini beklesen de bu gerçekleşmeyecektir. 'her zamanki gibi' diye düşünülen bir tartışmadan sonra evde sessizlik hakimdir artık. oysaki sen her zamanki gibi diye düşünür, ertesi sabah okula gider, rutin hayatını yaşarsın. eve döndüğündeyse kimseyi bulamazsın. şaşkınlığını sürdürürken gelen bir telefonda anne 'ben bugün adliye'ye gittim.' dediğinde, o an hissedilenleri sen bile anlamakta güçlük çekiyorsundur.

huzursuzluk olacağına ayrılsınlar diye düşündüğün vakitlerdeki keşkelerin yerini şimdi, nedenler, nasıllar alsa da artık koca bir kazıksındır; verecekleri, verilecek kararlara, karar ne olursa olsun feveran etmemek gerekiyordur. sahip olunan güzelliklerden vazgeçmek bu kadar kolay olmamalı diye düşünsen de elden gelen bir şey yoktur.

eski zamanlardaki, o güzelliklerin içindeyken çok da önemsemediğin, hep devam edecek diye düşündüğün o aile bütünlüğünü -birlikteyken göğüs gerilen tüm zorlukları ve yine birlikteyken yücelen tüm mutlulukları- düşünürken, bir taraftan 25 senedir yüzünü bile görmediğin babayı, bazen kendini tutamayıp gözleri dolsa da, sana gülümsemeye çalışan anneyi aklından silmek istersin.

düşünürsün, düşünürsün, öyle bir vakit gelir ki, artık hissedememeye başlarsın. işte bu vakitten sonra da olumlu yahut olumsuz olacakların pek de bir etkisi olmayacaktır; gözyaşları zaten yeterince dökülmüş, hissedilenler ise seninle birlikte şimdiye kadar gelmiştir. küçükken hep düşünürdüm onları kızdıracak ne yaptımda beni bıraktılar diye..durum çok zordur, kimselerin yaşamaması umularak nokta konulur.