Çevrimdışı

Gülümsedim,

Ben bir insanım, kendi fikirlerim olduğu için cevap veriyorum sana sıfatlarına cevaplar vermem gerekiyorsa kendim olamam sen de benim için sen olmazsın sıfatlardan ibaret olursun. Bu yüzden her dediğine bir açıklama/cevap sunuyorum. Özünde iki insanız, konuşuyoruz ve konuşma hep benim sensiz kalacağım zamanların geleceğine o zamanlar geldiğinde nasıl pişman olacağıma geliyor. Pişman olma ihtimalime sığınmak istiyorsun, seni anlamadığımı sensiz kaldığımda üzüntümün beni pişman edeceğini hissetmek istiyorsun. Bu korkunç bir şey ama farkında değilsin..
Seni seviyorum, sevdiğim için iletişim kuruyoruz, benim için çok önemlisin bu yüzden en çok sana karşı kendimi savunmam gerekiyor en çok sana ifade edebilmem gerekiyor kendimi çünkü beni anlamasına ihtiyaç duyduğum insan sensin.
Sen benim canımsın, sadece annem değilsin.. Sen anlarsan önemli olur, kendim olabilirim diğer tüm insanlar hep çemberin dışında onlar hep giderler gelirler farklı sıfatlarla farklı silüetlerle sen bir sıfat değilsin, sen içimsin, kalbimsin.
Ama bir tek sen anlamıyorsun, hep bir savaştayız zannediyorsun sana karşı kuşandım o kılıçları sanıyorsun, senin için bir dikene dönüştüm sanıyorsun oysa ben keskinleştim, acılaştım, kesicileştim tehlikeleştim bunu sana karşı yapmadım, ben bu oldum, kırıla kırıla, parçalana parçalana bir cam kesiğine evrildim. Beni törpüleyip biraz temizlememiz gerekirken sen kendimi kesişimi seni kesişime yoruyorsun.

Oysa öyle değil canımıniçi, güzel gözlüm ben sana hiç saldırmadım. Beni sakat bıraktığında bile sana hiç saldırmadım ben hep kendime saldırdım, çevreme saldırdım sen hep seninle ilgili zannettin lakin değildi hepsi kendimle ilgiliydi.
Ben büyüyemedim, ilerleyemedim, yeniden doğamadım küllerimden. Küllerim dondu bir cam oldum işte kendimi kristalleşerek kestim, dokunanı kırıklarımla kestim.

Her yer kanrevan benim içimde, bunca dikenin içinde başımdaki tomurcuk sensin hepsi bu işte..

giz,

09.01.2018′

__________________