| Yokluğun Yalnızlığıma Çarptı
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
“Ben büyük bir aşkın keskin ipiyle çözdüm boğazımın düğümünü...”
Hiçbir yara diğerine benzemiyordu neyse ki. Bu yüzden hep yalnız kalıyorduk. Bu yüzdendi işte yarım, yitik, korkak ve herhangi bir cümleye sığamayacak kadar kaybetmiş olmaklığımız. Her insan kaçacak bir karanlık arar kendine yarasını gizlemek için. O yarayı biraz daha yakından görmemek uğruna uzaklaşır kendi benliğinden. Çünkü kuralıdır bu işin ‘‘Yaraya bakıp ağrı toplamamak adına o yaradan yüz çevirmek!’’ Keşke birbirimizi vurduğumuz yerden yeniden diriltebilseydik… Ama öyle bir hayat ki ne desem; iç çekiş… Çünkü insan kelime kelime kusamıyor ah edip içine attıklarını…
Genç yazar Nur Horus’tan baştanbaşa şiir ve aşk dolu çarpıcı bir roman…
__________________
Eğer "dokuz" CanLı oLsaydın biLe En fazLa "sekiz" kez kaçabiLirdin öLümden..
BiLki "yedi" düveLe suLtan oLsan dahi Yerin "aLtı" mekan oLacak sana
En fazLa "beş" metre kumaş götürebileceksin Kapatacaksın "dört" açsanda gözünü..
Bu dünya "üç" günLük dünya , AzraiLin yanında "iki" kat oLup yaLvarsanda nafiLe
ELbet "bir" gün öLeceksin İşte o gün herşey "sıfır"dan başLayacak..! |