Çevrimdışı

fazla yararı en kısa zamanda elde eden kişidir. Yani kendi yararını başkalarından çalan kişi
akıllı kişidir. Başkalarının elinden alan kişi, başkalarının ayağını kaydıran kişi en iyi kişi olur.
Thrasymakhos aklı, kişiyi kendi yararına götürecek araçları bulduğu bir yeti olarak görür.
Dolayısıyla aklı insan bencilliğinin bir silahı olarak düşünür. Doğru kişiyle eğri kişi iş yaparsa
sonunda hep eğri kişi kazanır. Eğri kişi her zaman daha mutlu olur çünkü her istediğini elde
eder.
Sokrates’in Thrasymakhos ve Glaukon’u mutlak bir biçimde, her bakımdan, her
söyledikleriyle haksız saydığını düşünmemek gerekir. Toplumsal adaletten söz edemediğimiz
sürece, adaletli insandan da söz edemeyeceğimizi o da düşünmektedir. Adaletten de ancak
toplumsal yaşam düzleminde söz edilebilir. İnsanların başkasını gözetmesi için başkaları
tarafından kendilerinin gözetileceğine inanması lazım.
Bu farkındalıkla, Sokrates, adalet/doğruluk/erdem hakkındaki tartışmayı tekil bir birey
üzerinden yürütmenin bir sonuca götürmeyeceğini görerek, tartışmayı adil bir toplumun
yapısına kaydırır. Bireyin ancak içinde yaşadığı toplum ölçüsünde adaletli olabileceğini ima
eder bu nesne değişikliği.
*
Sokrates, bir insan nasıl adaletli ve doğru olabilecekse, toplumun da ancak o şekilde adaletli
ve doğru olacağını söyler. Toplum tasarımını, insan ruhu tasarımında hareketle oluşturur:
İnsan ruhunda üç yan vardır:
1) Düşünen yan
2) Öfkelenen /taşkın yan
3) Arzulayan yan
1) Düşünen Yan: Erdemi Bilgeliktir.
İyi–kötüyü, yararlı-zararlıyı, doğru-yanlışı ayırt etmemizi sağlar. Bunların bilgisini akıl ortaya
çıkarır. Bunlardan hareketle de eylem ilkelerini belirleriz. Ancak akıl eyleyen yanımız
değildir; düşünür. Eylemde bulunmak, öfkelenen ve arzulayan yanımızın ürünüdür.
2) Öfkelenen Yan: Erdemi Cesarettir

__________________