Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Her gecenin bir sabahı oluyor -kaderin sahibi izin kıldıysa- güneş bizi terk ettiği için üzülüyor ertesi gün seviniyor yerini geri almaya başladığında. Arş izliyor tepeden insanları gün aydınlanınca. Gökyüzü gülmeye başlıyor yeni umutlar budaklandığında. Toprağa, ağaca, büyük iş düşüyor. İnsana, kurda, kuşa yol gösteriyor imkânsızı imkân kılınca. ‘Umudu duyan yok mu?’ diye esen rüzgâr eşlik ediyor masum tenlerin bedenlerinde. Gamzeler saçılıyor ağaçlardan kuşlar mırıldandığında. Bir kış sabahı, Üsküdar sahilinde atılan voltaları izliyor Galata’nın her şeye rağmen ayakta kalışı. Üzülüyorum Kız Kulesi’nin yediği dalga darbelerine; dört bir yanı âşıklar ile dolu olmasına rağmen, bir tokat gibi şaplatıyor denizin hırçın dalgaları ensesine. Denizi izlemek de böyledir işte, güzel şeylere inandırır. Üzerine kara bulutlar çöktüğünde ise kandırır, insanlar gibi...