Çevrimiçi

Cuma günü.. Cuma vakti.. Cemaat tek tük camiye gitmekte.. İmam kürsüde.. Girenlerin arasında. O… Hızır..

Hızır (a.s.) da genç ihtiyar arasında onlardan biri gibi gidiyor bir köşeye oturuyor. Kürsüde imam sohbete başlıyor. Hızır’ın (a.s.) yanına kırklı yaşlarında bir adam gelip oturuyor. Cami yavaş yavaş dolmakta… Adam,
bir müddet sonra uyuklar bir vaziyette sallanıyor, ha uyudu ha uyuyacak.Hızır (a.s.) adamı dürtükleyerek “Uyuyacaksın” der. Adam:

– Uyumam beni rahat bırak..

Hızır (a.s.) ses etmez, ancak ezan okundu okunacak, adam ha uyudu ha uyuyacak, bir daha dürtükleyerek;

“Uyuyacaksın dedim” der. Adam:

– Bende sana uyumam, beni rahat bırak dedim. Hızır olduğunu söylerim, buradan çıkamazsın. Bu kalabalık sakalında bir tel bırakmaz.

Hızır (a.s.) susar ve gözlerini kapar, boynunu büker ALLAH’a yönelerek:

– Ya Rabbim! Bu nasıl iştir. Bu kulun benim kim olduğumu bildi. Bu nasıl iştir ki bendeki listede bunun ismi yok.”

Cevap gelir:

– Sana verilen listede beni sevenlerin isimleri var. O ise benim sevdiklerimden…..

__________________