Çevrimdışı

“Kendimi yıkılmaz bir bina olarak görürdüm. Şimdi ise bir enkaz. Başarılarım kandırmış beni. Aynadaki görüntüme bakıp mükemmel olduğumu düşünmüşüm. Yüreğim derdini anlatmaya çalışmış. Susturmuşum yüreğimi. Ruhum küsmüş bana. Hastalanmış. Taşıyamaz olmuş bedenimi...”Artık duyamıyorum yüreğimin sesini

Öyle pas tutmuş ki yüreğim

Öyle yıpranmış ki acılardan Gülmek büyük bir günah gibi


Acılarımız yüreğimizin ışığını keser. Hayatın büyüleyici güzelliklerini göremeyiz. Zaman geçer ve farkına varmadan yaşlanırız. Önce ruhumuzu öldürürüz. Ruhsuz bir beden yaşayamaz zaten. Bedenimiz ölürken ruhumuzu da öldürürsek koca bir hiç olarak elveda deriz hayata.