Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.




Günlerden birgün Buda uzak bir köye gelir. Bu köyde onu farkeden kişilerden biri birden öfkelenir ve Buda’ya yanaşarak onunla bağırarak konuşmaya başlar. “Senin hiç kimseye birşey öğretmeye hakkın yok. Sende diğer insanlarla aynısın ancak ağzın konuşma yeteneğin sayesinde insanları kandırıyorsun. Sen bir dolandırıcıdan başka birşey değilsin!”

Adam sözlerine son verdiğinde Buda sessiz ve sakince gülümser. Adam şaşırmıştır. “Sana söylediğim onca söze karşı diyecek hiç birşeyin yok mu?” Buda bir süre daha bekler ve ardından adama dönerek sorar. ” Şimdi senden şunu hayal etmeni istiyorum. Eğer sen birisine bir hediye alsan ve hediyeyi aldığın kişi bu hediyeyi kabul etmezse, bu hediye kime ait olur?”

Genç adam böylesi bir soru beklemediğinden şaşırır. Bir süre bekledikten sonra cevap verir. “Hediyeyi başkası için almış olsam da, onu ben aldığım ve karşıya veremediğim için yine benimdir.” Buda adamın bu cevabı karşısında gülümser ve şöyle der; ” Evet. Aynen senin söylediğin gibi, aynı şey senin öfken içinde geçerlidir. Sen bana öfkelendiğinde ve ben senin bu öfkeni ve tavrını kabul etmediğimde, öfke sana geri dönecek ve senin olacaktır. Tıpkı sahibine ulaşmayıp elinde kalan hediye gibi, öfken de seninle kalacaktır. Yani bana öfkelendiğinde kendine zarar vermiş olacaksın.

Böylesi bir cevap duymayı ummayan adam duraksamış ve şaşırmıştır. Buda devam eder; “Eğer kendine zarar vermeyi bırakmak istiyorsan. Öfkeni sevgiye ve anlayışa dönüştür. Yani vermek istediğin zaman elinde kalmayacak, karşındaki insanın kabul edeceği hediyeler vermeye başla. Öfkeni değil sevgini yansıt. İşte bu seni değiştirecek anlayıştır. Unutma, birine öfkelenmek ve ona kin beslemek, karşındaki kişiye atmak için elinde yanan bir kömür tanesi tutmaya benzer. Yani sen karşındaki kişiyi vurmayı başarsan da başarmasan da elini yakacağın kesindir. Bırak o elindekini ve artık canın yanmasın…

Filoji