Sevgili günlük aslında sabah keyifsiz uyanmıştım, biraz da havanın etkisiyle ruhum iyice daraldı hatta ilk iki dersimi bile zar zor işledim.
Neyse; geldim, öğle yemeğimi yedim ve asıl o zaman başladı günün yoğunluğu.Her pazartesi bellidir tüm sınıflar hareketlidir..
Derken çay molası, bando takiminin guzelligi günün karmaşasını biraz hafifletti..
Son saatler .. bitse de eve gitsem diye bakiyorum.6lardan bir çocuk -henüz ismini ezberleyemedigim- zilin çalmasına 5 dk kala toparlandiklari sırada "öğretmeniiimm" diye seslendi efendim dedim geldi sarıldı basini omzuma koydu gozlerini kapadi tabi herkes şaşırdı şaşkın şaşkın güldü hatta arkadaşları, o değil ben de şaşırdım sanki öğretmeni değil de annesiymisim gibi.Hadi küçüklerden alışığız sarılana da buyuk olunca hele bir de beklemediğin cocuklar -yaramaz yada sessiz sakin pasif değil- mutlu oluyor insan.

Şimdi başımı yastığa koydugumda bunun verdiği huzurla uyuyacağım, dilerim nicelerini de yaşarım.
#Hepbedava