| Cevap: Satır Aralarından Notlar
İnsan üzülüyor. Yaşadıklarına, yaşamadıklarına, çocuklara, çocukluğuna, memleketine, dünyaya... En fenası da söylemeye korkuyor, düğüm düğüm boğazına diziliyor sözcükler. Boşveriyor sonra. Biz yine de tüketmeyelim umutlarımızı. Elbet bir gün çocuklar koşturur şen şakrak ve biz, bizim de kahkahalarımız yankılanır sokaklarda.
|