| Cevap: Sustum Cevaplarıma
Zor zamanlardı..
Odama geçip kendimi bile kendimden sakladığım zamanlardan bahsediyorum.
Ağlamak,her zaman rahatlamaktı benim için.Çünkü biliyorum ki
ben ağlarken ne kadar rahatlıyorsam ağlatanlar da bir gün o kadar
huzursuzlanacaktı.Düştüm dediğim her yerde biraz daha ayaktaydım ve tek başıma
sildiğim her gözyaşında,ilahi adaleti hatırladım.
Şimdi mi? Düzeliyor artık birşeyler ve ben artık kendime geliyorum.
Ağlatıp giden herkesin ağlayarak geri döndüğünü görüyorum.Bu arada
birşey hatırlatmak istiyorum. ‘Onsuz yaşayamam’dediğim kim varsa
onlarsız daha güzel yaşıyorum.Bu cümleyi benden çok duyacaksınız artık
‘İyileşiyorum.’
__________________
Belki yağmura da gerek kalmazdı,
İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı.. |