Çevrimiçi

Minnu altı yaşında tatlı, sevimli ve güzel bir kızdı. Her zaman büyüklerine itaat eden sevimli bir çocuktu. Minnu’un ebeveynleri onu davranışlarından dolayı çok severdi. Bir gün Minnu’un annesi onunla market alışverişine çıktı. Dükkanları geçtikçe, Minnu göz kamaştırıcı pembe bir sevimli plastik inci kolye görmüştü! Annesinden kolyeyi almasını istedi. Annesi onun birkaç kuruşa mal olacağını söyledi ve Minnu’nun ev işlerini yaparak her iş için biraz para kazanabileceğini, böylelikle pembe kolyeyi alabileceğini anlattı. Minnu bir yapılacaklar listesi hazırladı ve annesine tüm ev işlerinde yardımcı oldu. Annesi çok mutluydu ve pembe kolyeyi satın almak için yeterince para ödemişti.

Minnu kolyeyi mutlu bir şekilde satın aldı ve banyo yaparken hariç her zaman her yerde taktı. Annesi, boynunun pembeye döneceğini ve incilerin banyo yaparken giydiği zaman yüzlerini kaybedeceğini söyledi. Ama tüm diğer zamanlarda, Minnu uyurken bile kolyeyi giydi.
Minnu’un babası, yatma zamanı geldiğinde sık sık hikaye okurdu. Bir gece, bir hikayeyi tamamladıktan sonra babası onu ne kadar sevdiğini sordu. Minnu, “Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun” diye yanıtladı.

Babası ona şöyle dedi, “O zaman bana inci kolyeni ver lütfen!” Minnu yanıtladı, “Lütfen baba, seni çok seviyorum ama lütfen bu incileri sorma. Sana bir ay önce aldığın pembe Barbie’yi vereceğim. ” Babası cevap verdi, “Güzel, tatlım.” Birkaç gün sonra konuşma Minnu ve babası arasında tekrarlandı. Yine Minnu inci kolyeyi vermeyi reddetti ve babasından evcil hayvanını almasını istedi. Babası onu ​​öptü ve gülümsemeyle ayrıldı. Bu birkaç kez tekrar edildi. Bir gün Minnu, babası ona bir hikaye okurken uyudu. Kolyeyi elinde tutuyordu. Babası inci kolyesini elinden aldı.



Bir sonraki an uyandı ve “Baba, ne yapıyorsun?” diye sordu. Babası hızla yatağının yakınında bulunan bir mücevher kutusunu açtı ve ona gerçek bir pembe inci kolye taktı. Dedi ki, “Tatlım, bu senin gerçek kolyen. Sana bu gerçek olanı vermek istedim. ” Kız yanıtladı, ‘Teşekkür ederim baba!’ Tanrı, hayatımızda çok kıymetli olduğunu düşündüğümüz tüm sahte ve ucuz şeylerden vazgeçmemizi istiyor. Alışkanlıklar, nefretler, zarar verici ilişkiler, etkinlikler, olumsuz düşünceler, vb. Olabilir. Sahte pes edersek bizi gerçek şeylerle donatır!

alıntı