Çevrimdışı

Lise yıllarında öğrenmeye başladık, cebimizdeki kadar sevmeyi.
O yıllarda sorulmaya başlandı, kaç paralık sevebiliteye sahip olduğumuz.
Bu denli yaygın değildi kredi kartları. Biz olabildiğince nakit seviyorduk.
Vadesi spontaneydi, nakit bitene kadar. Nezaman devrime kalkışsak aŞk'a dair,
Müebbet sürgün ediliyorduk kapitalist yüreklerden. Bilmem aŞk kilometre kadar uzakta,
MüLTECi büyüdük SEVDA denen Anavatanımıza...
Antrenmanlıydık aslında, Ferdi Baba filmlerinden biliyorduk, daima paranın kazandığını.
Ya, aŞk'da kazanıp, kumarda kaybedecektik, ya da kumarda kazanıp, aŞk'ı satın almaktaydı çözüm.
Hoş ya, kumara da paramız yoktu. bütün cebimizdekine sevmiştik...

Yirmili yaşlardan sonra anladık, Ruhunda bir borsası olduğunu. Menkul kıymeti düşük karekterleri,
Semt pazarında indirimi yakalıyıp, halk pazarında karlı satan para perver tacirleri tanıdık.
yüreğimiz de tropikal, dışarda parasal iklim hüküm sürüyordu...
Farkediliyordu ki; aŞk, hamurlu ellere yakışıyordu. Bizde; platonik sevmelere karar verdik,
çamurlu ellerimizi bulaştırmamak adına... Uzak durmanın tek yoluydu kolektif kalplerden, foto sentez
yapıyorduk uzaktan uzağa. Güneş olan sevgiydi, ot olansa biz. Ne zaman parayla kapatılsa güneşimiz,
mum ışığına hasret kalıyordu, yeşeremeyen yüreklerimiz...
Oysa ki aŞk; yeni doğan çocuğun saflığında anlatılıyordu, Leyla ile Mecnun hikayelerinde. Peki ya,
gerçekten bakir miydi aŞk? yoksa vaftiz edilmeli miydi? Daha açık bir Türkçe ile ya sizce,
AŞK mı? PARA mı?

DİKKAT:Para perverleri çocukların göremeyeceği, erişemeyeceği yerlerde ve ambalajında saklayınız!...
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

__________________
Uçurumu SevenLeRin KanatLaRı oLmaLı...