| İnceden inceye...
Bak şimdi ağlarım ha...
Sorulabilecek en ücra yerlere adını sayıkladım.
Sen kokan bahar çiçeklerinde eskittim sakallarımı..
Sana benzeyen bütün güzelliklerin ardından bakıyorum çehrene.
Bir cevap sadece ; Gelebilir miyim avuçlarına ?
Sensizlğin karanlığında yüreğim sancılanıyor bilemezsin.
Nefes alamıyor ,
Biraz yaşlanıyor,
Ve inceden inceye ölüyorum..
Yokluğun mahallemizin tozlu kapılarına yazıldığından beri;
Çocuklar top koşturmuyor,
Tatlı sevecen teyzeler kapı eşiklerinde oturmuyor,
Bahçemdeki o sevdiğin gece sefaları dahi , artık şarkıları kabul etmiyor şükr-üne..
Sahi;
İnceden inceye dolan neydi ?
Sensizlik mi ? Yoksa ; Nefesımı eksiltipte gidişin mi ?...
[Ozann]
|