Kar Tutulması
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
15 Şubat 1992 Kar sevincinin orta yerinden yokuş aşağı kayan iki çocuk; Sevgi ve Barış. Fındık kadar bir ümide tutunup el ele tutuşan iki sevgili; Emek ve Emin. Birini sevmekle birini kaybetmenin arasında iki arkadaş; Mert ve Nida. Aynı evde doğan birbiriyle alakası olmayan iki kardeş; Eda ve Seda. Aynı yollardan geçen farklı insanlardılar... O gün aynı anda ‘kar tutulması’nın gölgesinde kaldılar. “Umut hiç yok yani,” dedi. Alaycı bir gülümseme yerleştirmek istedim yüzüme ama yapmadım. “Bilakis umut hep var ama özgür olmak istiyorsan, umut etmeyi bırakmak zorundasın.”
__________________ Eğer "dokuz" CanLı oLsaydın biLe En fazLa "sekiz" kez kaçabiLirdin öLümden..
BiLki "yedi" düveLe suLtan oLsan dahi Yerin "aLtı" mekan oLacak sana En fazLa "beş" metre kumaş götürebileceksin Kapatacaksın "dört" açsanda gözünü..
Bu dünya "üç" günLük dünya , AzraiLin yanında "iki" kat oLup yaLvarsanda nafiLe ELbet "bir" gün öLeceksin İşte o gün herşey "sıfır"dan başLayacak..! |