Çevrimdışı

Bazen affetmenin rahatlattığını düşünüyorum. Sanki gereksiz yükler kalkıyor üstünden. 3 günlük dünya değil mi? diyorum bazen, ne gerek var bazı şeylere. Elimden geldiğince çalışıyorum, affetmeye.
intikam iyi bir şey değildir, inan. unutmak daha iyi. -
Ama insanlar bitmiyor, içi pislik insanlar tükenmiyor. Vakti zaamanında zarar gelmeyeceğini bildiğim insanlar vardı, artık yoklar. Yüzünüze gülen arkanızdan sövenle bir olabiliyor çünkü.

Sonra yine beklemediğiniz şeyler oluyor, bildiğiniz şeyler ama daha farklısını duyuyorsunuz bu kez. Kendime sorup duruyorum sürekli, neydim ben? Neydim lan ben? Kimdim? Ne yaptım da bunu hakettim? deyip sinirlerimi sürekli bozabiliyorum.
Muhakkak affedemeyeceğiniz birileri olur, ben de belki herkesi affedeceğim ama onu asla. Yıllardır yokluğunu yaşattığın şey yüzünden, seni affetmeyeceğim.
Bende bunu yaşatmak istemiyorum. O yüzden bazı şeyler yapmak zorunda kalıyorum, istemeden ama daha çok üzülmemek için yapmam gerekiyor.
(Seçemediğimiz şeyler yüzünden üzülmek çok saçma çok!)

Güzel şeyler?
Lise arkadaşım evlendi geçen ay. O da affettiklerimden biriydi. (bu arada affetmek her defasında mutluluk getirmiyor.) İnsan duygulanıyormuş ya, gerçi yıllardır birlikteydiler ama olsun, mutluluğunu görmemek beni üzerdi belki de. Hayır hayır, çoğu arkadaşımın bir yola girmiş olması psikolojimi falan bozmuyor. :>
Yanıma kalan bir kaç güzel insandan başka hayatımda güzel bir şey yok sanırım.
Ağlaya sızlaya başladığım okulun son senesine gelmiş bulunuyorum. Bak okul deyince aklıma yine bir çok şey geldi, hepsi de sinir bozucu şeyler neyse onları düşünmeyelim. Nasıl geçecek? Geçecek mi? Bitecek mi gerçekten? Hiçbir şey bilmiyorum ama bazı şeylerin zor olacağını biliyorum. Her şeyin farkındayım.

Çok şey var içimde ama, içte kalması daha iyidir belki...
Ölünce her şey geçecekti nasılsa, çok da şey yapmamak lazım.

__________________
İyi Kadınlar **** Adamlara, Hiç Kadınlar İyi Adamlara Yar Oldukça Aşk Kimsenin Yanına Kar Kalmayacak. Ruhsuz