Kavramı tamahkar bir kesik
her gece matem olur göz çukurlarıma
kâh suya bulanır ellerim deniz olur..
kâh derya olur ayaklarım da
yeniden yaralanır
yeniden kalkar gövdem mahşere

oysa ki
çatlayana kadar ’acı’ çocukların avuçlarındaydı
bî-çâre yediverenler
hiç sevilmemiş
hiç gülmemişti buğday benizli anneler..

yumarım içimdeki en kırıntı umutları
ley’l geceye sürgün ederim yanımın
kırıklıklarını..
uykum bıçaklanır yusuf’ca
kâh lanet eder züleyhaca
kâh haman olur vurur firavunca
kirlenir sevinçler hor olur sevdalar..

ve geriden gelen aynı ses ’korkarım’
ki sen hep bana korkma derdin

...

’’en çok geceleri anardım çocuk hayallerimi
yığılır kalırdı susardı herşey..
sinerdi sokak lambalarının alaf’ı
kuşatılırdı her köşe başı san ki
bir ben kalırdım duldasında hayatın
ki ben en çok hayallarimden vurulmuştum’’

nasıl his bilirim !..

b.karaca