Merhaba gecemin yarası!

En kör karanlıklarımı uykularımdan alıp, farklı şehirlerde aynı güneşe uyandığımdın sen…

O zamanlar bendeki tanımın tam olarak böyleydi adam'ım! Şimdi bak nasıl da çalıyorsun uykumu karanlığın ciğerinden, nasıl bir kan davası soktun şafağımı söken güneş ile arama.

Senin için ne yaptığımı sorguladığın sitemlerini hatırlıyor musun? Bak hâlâ uykumdan ağır geliyorsun gözlerime.

Zaman ile olan ateşkesimi bozdum şimdi, akrep ve yelkovan ile meydan muhaberesine girdim şimdilerde. Saatlet geçiyor, günler, aylar geçiyor sensizlikten. Şimdi yapayalnız kalabalıklarım var bir sen etmeyen ve ertesi günlerim var hiç gelmeyen.

Güneş ne aydınlıkları terketti karanlığa bilir misin? Çok… Çok oldu lakin ben hep aynı sensiz ben.

İyiyim ben merak etme iyiyim işte, yaptığım altı üstü nefes almak. Kalbim ne yapmaması gerektiği eylemlerine devam etse de çok şükür ciğerlerim hâlâ ne yapması gerektiğinden vazgeçmiş değil. Sızısın adam'ım!

Beni görenler bu da geçer diyor. Herşey geçiyormuş. Saniyeler, dakikalar falan geçiyormuş geçmesine de senin sızın geçmiyor adam'ım!

Ömürde geçiyor ama yokluğun geçmek bilmiyor bir türlü…