| çınar ağacı
gölgesine çağırdı beni. daha önce duymadığım kadar güzel şeyler anlattı. yıllarca, yüzyıllarca yan yanaydık onunla. yemyeşil, kocaman bir çınar ağacıydı. beni tanır, beni bilirdi. sonra bir gün kurumaya karar verdi. gözlerimin içine içine baktı. ve yapraklarını dökerken ”çocuklar…” dedi en son, ”çocuklar ölüyorken böyle yeşil kalamam.”
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |