Benimle konuştu Rabb’im!
”Elestü bi-Rabbiküm?” dedi,

Sonra bir kalp koydu göğüs kafesime,
”Vur!” dedi.

Her düştüğümde kaldırdı,
”Üzülme, olur!” dedi.

Hayatın koşturmacasına kapıldım,
Ayağıma taş değdirdi,
”Yavaşla, dur!” dedi.

Hata yaptım, günah işledim,
”Mağfiretim geniş, affolur!” dedi.

Ne zaman ki bir haksızlık görsem,
”Adaletim var, yerini bulur!” dedi.

Eğer davanda haklıysan,
”Korkma ve dik dur!” dedi.

”Ve Bana yakın olmayı dilersen,
Ancak namazla olur..” dedi.

”Kapım her daim açılır,
Yeter ki alnını secdeye vur!” dedi.

Bunca nankörlüğüme rağmen,
Ne zaman ihtiyacım olsa,
” Rabb’im ” dedim,

” KULUM ” dedi…