Çevrimdışı

Her şeyi geride bırakıp kalemimi alıyorum elime. Dokunduğum sayfalar kanıyor, kalemimin ucu bir hançer gibi. Beklenmedik zamanlarda yüzüme çarpan sivri bir yalnızlığım var. Bir alarm gibi hatırlatıyor bana tozlu düşleri. Pencerelerimi kapatıyorum kapatıyorum yine de bırakmıyor peşimi sert rüzgarlar. Ayaklarım buz gibi. Tenim, aldığım nefes soğuk. Melekler diyorum, melekler biraz zalim mi bugün? Büyüyorum, anlaşılmadık hislerin gizemi nasıl da zavallı bir çaresizlik yaratıyor. Bunu herkesten saklıyorum. Kendimden bile. Çünkü kendimden korkuyorum. Yapabileceklerimin karanlığı gözlerimi kör etmişken, bir gün, ben, eski ben olamamaktan korkuyorum…