| Zalim
Bir zakkum bahçesi bir kan denizi,
Yaşamak bildiğimiz, darmadağın.
Sabırla işlemek ölüme kendimizi,
Teni alıştırmak soğukluğuna toprağın..
İple çekmek gecelerden şafakları,
Sonra koşmak o büyük geceye doğru.
Bir gün kanımızla beslemek toprakları
Ve yaşadıkça hiç ölmemek korkusu
|