| Bir kişiye esir olmamayı öğrettin
Bir kişiye esir olmamayı öğrettin
Sabah ezanlarına müteakiben,
Gözlerimin perdeleri senin güneşinle açılıyordu.
Günümün güneşiydin.
Kahvaltımda sıcak çayımdın, matbaa k**** yeni gazetem.
Sen, bilinmezler içinde bilinen bir yeşil belaydın.
Sevilmezlerin içinden bulup çıkartılmış.
Gönlüme sevdirilen…
Satırlarıma sevdirdiğim, gelmeyecektin zaten.
Gelseydin bu tutku biterdi.
Çünkü şiir, yanındakine yazılabilir miydi?
Sen, uzakta olmalıydın.
Ve ben, senin haberlerini duymalıydım yabancı ağızlardan
Herkesin dilinde pelesenk olmalıydın.
Tadımı kaçırmalıydın benim, ben ise
Her aşk şarkısında sana ağlamalıydım…
Gereğinden çok sevmemeyi öğrettin bana
Hayata bağlanmaktan daha çok kimseye bağlanmamayı
Bir kişiye esir olmamayı öğrettin.
Çünkü ben seni düşünmekten yemek yiyemezken
Sen, yaz yaklaşırken kilo almama derdindeydin.
Bizi, sen yedin bitirdin ama.
Olan yine bana oldu.
Sensiz geçen günlerimde tek dostum.
Kalemim oldu…
|