Çevrimdışı

Tadın kaçtığında anlıyorsun eksileni. Tozlu çekmecelerinde, 20 yıl öncesine ait bir kaç fotoğraftan ziyadesini aramıyor gözlerin. Ya da kulağına gelen milyonlarca şarkının da bir anlamı olmadığını anlıyorsun. Tan yeri ağarırken, parmak uçların donuyor. Üstüne dökülenlerin ışık değil de, hışım olduğunu anladığında cinnet kuyusuna atılıyorsun. Belki de iman tahtasının bir kaç santim altında çıkan depremin sesinden bir haber, kaçıyorsun.. Peki, kimden kaçıyorsun? Geçmişinden, hatalarından? Söyle.. yoksa, kan ile yıkanan uykularından mı? Çaresi olmaksızın atıldığın bir kuyu, telafisi olmayan bir illet. Tenin eksildiğinde, anlıyorsun..

-Matizz

__________________
Bir veliaht tutkusu; Şair ceketli çocuk..