Osmanlı Türkçesi Sözlüğü ‘Ö
ömr (A.) [ عمر ] ömür.
örf (A.) [ عرف ] gelenek, âdet.
örfen (A.) [ عرفا ] geleneğe göre.
örfî (A.) [ عرفی ] geleneksel.
örfî idare [ عرفی اداره ] sıkıyönetim.
örfiyyât (A.) [ عرفيات ] gelenekle ilgili şeyler. öşr (A.) [ 1 ] عشر.onda bir. 2.öşür vergisi. özr (A.) [ 1 ] عذر.özür. 2.bahane. 3.engel. özrhâh (A.-F.) [ عذرخواه ] özür dileyen. |