| Cevap: Tanıyorum, Kinsin Sen!
Kendimi, herhangi bir kum saatinin içinde sırasını bekleyen kum tanesi gibi hissediyorum. Beklemek acı veriyor. Ve hepimiz bekliyoruz. Önemsiz kişilerden kahraman yaratma konusunda kafamızı kaldıramayacak kadar meşgulken, kendimiz için sadece bekliyoruz. Gerçi ilerlemeye kalkınca da içeri doğru yapıyoruz. Yani hiçbir şeyi doğru yapamıyoruz. Çünkü bizler işe yaramaz ruhlarız. Tanrı'nın güven eksikliğiyiz. Tamiri mümkün olmayan parçalarız. O nedenle buradayız.
|