Çevrimdışı

Bugüne kadar uzun yorum yapmak istemedim. Ancak gerçekleri görmek çok zor olmasa gerek. Bir Antakyalı olarak yaşadığınız şehirde gözlerinizi kapatıp açıyorsunuz haber geliyor kuzenlerin, yengen, amcan ve birçok akrabanın enkaz altında. Bunu duyup hazırlık yapıp 1300 km yola çıkıyorsun. Yola çıkmak problem değil. Yollar buzlu eyw kar lastiği var ama hız en az 150. Bir şekilde Antakyaya varıyorsun varırkende iş makineleri antakya girişinde sıralanmış bekliyor. 1 gün geçmiş üstünden insanlar yardım bekliyor.3. Gün olmuş yardım bekliyor. Ama gelen yok. Hava nadiren Antakyada eksi derecelere düşer ve -3 dereceleri görmüş.
İnsanlar kendi çabalarıyla birşeyler yapmaya çalışıp kurtarabildiklerini kurtarmaya çalışıyor. Ama güç yok insanlara makine lazım. Makine yok 3. Günden sonra şehre giriş yapıldı. Şimdi birçok can gitmiş benim 10 adet bildiğim canım gitmiş zamanında yardım gelmemiş, ben ellerimle enkazdan insan kurtarmışım akrabalarımın mezarını ellerimle kazıp gömmüşüm sonra başımızdakiler çıkmış birçok açıklama yapmış heryere yardım yolladık demiş, deprem bölgesi olarak bazıları istanbula hazırlanmış deprem vergileri başka yere harcanmış, Kızılay çadır ihtiyacı varken sipariş alıp çadır sattığını açıklamış, sonra burada polemiğe girilmiş saydıkça sayarım.
Geçin herşeyi ülkemiz deprem ülkesi ve ne zaman bilimle sorumluluklarımızı yerine getirirsek işte o zaman birdaha böyle bir felaket en düşük seviyeside zararla sonlanır.
Son olarak bu konu ile sorumluluğu olan kim varsa cezalandırılması tek temennim olacak ama böyle birşeyin olmayacağı konusunda alim olmamıza gerek yok.
Milletimizin başı sağolsun. Umarım bu bir ders olmuştur.
İyi İF'ler.